Suikerrock • 26 juli 2013 • Grote Markt Tienen

- By Cis Van Looy & Alfons Maes Photo's © -

Marco Z

Marco Z

The Van Jets

The Scabs

The Scabs

Golden Earring

Golden Earring

Marco Z

The Van Jets

The Van Jets

The Scabs

The Scabs

Golden Earring

Golden Earring

Golden Earring

Golden Earring

Marco Z

De tweede dag op het grootste stadsfestival is traditioneel voorbehouden voor meer rockend werk en met hoofdvogels als The Scabs en Golden Earring werden liefhebbers van stevige gitaarrrock met meer dan een nostalgisch randje op hun wenken bedient.

Het jongere volkje bleek vooral onder de indruk van The Van Jets. Sinds de zege in 2004 op Humo’s Rock Rallye veroverden ze vanuit Oostende en Gent een vaste stek op de Belgische rockscène met een mengsel van rammelende garagerock en glamrock aangevuld met synthesizerpop
Hun nieuwe, derde werkstuk ‘Halo’ bracht The Van Jets opnieuw op de grote podia. Voor de gelegenheid had zanger Johannes Verschaeve zich in rode oorlogskleuren beschilderd en in ontbloot bovenlijf flirtte hij onbeschaamd met de fans om even later in het publiek te duiken waar een schare meisjes en jonge vrouwen hun idool zowat doodknuffelden.
De schuld licht ongetwijfeld helemaal bij mij maar een echte fan van de The Van Jets zal ik wellicht nooit worden.

Marco Z moet zowat de tegenpool zijn van Verschaeve, een wat onwennige verlegen glimlach kan er nog net af als hij op de zonovergoten maar helaas nog nagenoeg lege marktplaats enige respons krijgt van kirrende bakvisjes. Na jaren ploeteren in regionale bandjes overtuigde de songwriter uit Hasselt vorig jaar met zijn debuut ‘The Ordinary Life Of Marco Z’. Typisch zo’n titel, maar songs schrijven kan die Marco Zanetton wel. Bovendien krijgen melodieuze songs een stevige backbeat op het podium en harmonische achtergrondzang ondersteunen de wat nonchalante voordracht van Marco. Na het klagerige ‘Nothing There In My Heart’ volgt een fraaie soulgetinte passage en het van de Duitse electroduo Digitalism geleende ‘Pogo’. Galmende gitaren leiden ‘This Ain’t The Town’ in. Uiteraard ontbreekt het ondertussen bekende muzikale kinderrijmpje ‘I’m A Bird’ niet. Aan het einde van de set worden flarden ‘Revolution’ in de pianointro van het lieflijke popliedje ‘Endlessly Be Together’ verwerkt. ‘Marketing Song’ is een gedroomde afsluiter van een verrassend sterke set.

The Scabs belichaamden ooit het boegbeeld van de punkrockbeweging in Vlaanderen, voor zover die in Vlaanderen bestond. We spreken nu over de beginjaren tachtig. Met de komst van Willy Willy en Fons Sijmons evolueert Guy Swinnen gesteund door hondstrouwe drummer Frankie Saenen in 1990 tot een rockende hitmachine. ‘Royalty In Exile’ vindt ook in bredere kringen appreciatie. In 2007 is er een eerste reünie waar ondertussen wel een uitgebreid en bijzonder lucratieve vette staart wordt aangenaaid, zonder Fons Sijmons. De afgelopen jaren was de bassist er al niet meer bij en vorige week overleed Sijmons, die mede zijn niet bepaald ascetische, rijkelijk met drugs en alcohol bespoelde, levenswandel, al een tijdje met de gezondheid sukkelde aan longkanker. Over de doden niets dan goed en Swinnen draagt het concert op Suikerrock aan zijn betreurde vriend op en later heeft Barry Hay het over een fijne mens. De set is uiteraard opgebouwd rond ‘Royalty’ en schiet uit de sloffen met de loodzware riffs van ‘Crime Wave’. Swinnen, geflankeerd door twee zangeressen, gaat na het lichtjes pathetisch klinkend ‘Don’t You Know’ een duet aan met een van ‘the funky little ladies’. Tijdens ‘Time’ verschijnt een zwart-wit foto van Sijmons op de grote schermen. Het volgende nummer ‘Hard Times’ is een toepasselijke opvolger. Keith… euh Willy Willy debiteert een fraaie solo. Niet alleen het in T-shirts gehulde legioen Scabsadepten laat zijn waardering blijken. Nog eentje, ‘one for the road’ ‘Robbin’ The Liquor Store’ loopt uit in een naar The Clash refererende rap. “Dit is voor Fons” orakelt Swinnen, tijdens ‘Nothing On My Radio’ valt het geluid zelfs even uit, een teken aan de wand, of is het de geest van Sijmons die vindt dat het stilaan welletjes geweest is. Hoewel, ‘Matchbox Car’ uit de vroege periode klinkt nog steeds even fantastisch.

Golden Earring, na ruim vijftig jaar nog steeds ‘on the road’ De laatste tijd worden deze survivors uit Nederland wel eens vaker op een podium in ons landje gesignaleerd. Vorig jaar werd zelfs nog een nieuwe langspeler uitgebracht maar het publiek van Suikerrock komt net als drie jaar geleden voor de klassiekers van de Haagse band. Dat beseffen Barry Hay en George Kooymans maar al te goed. Na enkele nummers uit ‘Tits ’n Ass’ komt George op het vocale voorplan in ‘Another 45 Miles’, één van hun fraaiste nummers, met die stuiterende bas van Rinus Gerritsen en de melancholische zang. Als je dan verder gaat met een hallucinant ‘Twilight Zone’ kan het niet meer stuk. ‘The Long Blond Animal’ die er met de sleutel van Hay’s Cadillac vanonder is, doet ongetwijfeld meer dan glimlachen. Het emotioneel geladen ‘Going To The Run’ wordt opgedragen aan Sijmons. Met een katachtige sprong over zijn drumstel duiken, daar begint Cesar Zuiderwijk niet meer aan, maar de geïnspireerde roffels huizen nog in de soepele armen van de grijsaard. Tijdens de marathonversie van ‘Radar Love’, ingeleid met een al even uitputtende basmonoloog van Rinus roffelt hij als toemaatje uitgebreid op de reusachtige achter hem opgehangen bekkens.
Als toegift volgen nog een in psychedelia gedrenkt ‘She Flies On Strange Wings’ met sax van Bertus